საშიში საქონელი
ლოჯისტიკურ პრაქტიკაში ხდება საქონლის დაყოფა მათი ტიპების მიხედვით. ყველაზე ზოგად კლასიფიკაციას შეიძლება ეწოდოს დაყოფა ზოგად, დიდი ზომის, თერმული და სახიფათო ტვირთად. ეს სტატია ეხება ტვირთის ბოლო სახეობას – სახიფათო ტვირთს.
რა არის საშიში ტვირთი?
სახიფათო ტვირთი არის ტვირთი, რომელიც პოტენციურად საშიშია გარემოსთვის და მასთან ახლოს მყოფი ადამიანებისთვის. ისტორიაში ცნობილია შემთხვევები, როდესაც არასწორად გადატანილმა „საშიში ნივთიერებამ“ სატრანსპორტო საშუალება ან სატრანსპორტო განყოფილება (კონტეინერი) გამოუსადეგარი გახადა, რითაც აზიანებდა გარემოს.
ასეთი ტვირთი მოითხოვს სტანდარტების მკაცრ დაცვას ტრანსპორტირების ორგანიზებისა და განხორციელების დროს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, იზრდება ტვირთი გამოუსადეგარი გახდეს, ასევე გამოუსწორებელი ზიანი მიაყენოს გარემოს და ადამიანებს, რომლებიც ემსახურებიან მის ტრანსპორტირებას.
დღეისათვის სპეციალისტებმა ყველა სახიფათო ტვირთის სია ჩამოაყალიბეს, რომელიც 3000-ზე მეტ ნივთს მოიცავს.
საფრთხის დონის მიხედვით კლასიფიკაციის მოხერხებულობისთვის ტვირთები იყოფა კლასებად.
კლასი 1 – ფეთქებადი მასალები.
კლასი 2 – შეკუმშული აირები.
კლასი 3 – აალებადი სითხეები.
კლასი 4 – აალებადი ნივთიერებები და მასალები.
კლასი 5 – ჟანგვითი ნივთიერებები.
კლასი 6 – შხამიანი და ინფექციური ნივთიერებები.
კლასი 7 – რადიოაქტიური ნივთიერებები.
კლასი 8 – კაუსტიკური და კოროზიული ნივთიერებები.
კლასი 9 – ნივთიერებები, რომლებსაც აქვთ საფრთხის უფრო დაბალი ხარისხი და არ მიეკუთვნებიან წინა ჯგუფებს.
გარდა იმისა, რომ სახიფათო ტვირთი მიეკუთვნება კლასს, სახიფათო ტვირთი მითითებულია უნიკალური ოთხნიშნა კოდით (გაეროს ორგანიზაციის კოდი – გაერო), ასევე შეიძლება ჰქონდეს ქვეკლასი.
მაგალითად, მონომეთილანილინი: კლასი 6, ქვეკლასი 6.1, გაეროს კოდი 2294
სხვა მაგალითია ვერცხლისწყალი, კლასი 8, გაეროს კოდი 2809.
ამგვარ ტვირთთან მუშაობისთვის ლოგისტიკური ჯაჭვის ყველა ეტაპი, დაწყებული გაანგარიშების მოთხოვნით, მოითხოვს საშიშროების კლასის და გაეროს კოდის სავალდებულო არსებობას მოთხოვნის აღწერაში.
ურთულესი ტვირთების ტრანსპორტირება
ტვირთის გადაზიდვის პრაქტიკიდან გამომდინარე, 1-ლი (ასაფეთქებელი ნივთიერებები) და მე-7 კლასის (რადიოაქტიური ნივთიერებები) ტვირთები ყველაზე პრობლემურია.
გადაზიდვის დოკუმენტი
ეს მოიცავს სახიფათო ტვირთის დეკლარაციას (საშიში საქონლის დეკლარაცია, მოკლედ DGD). ეს დოკუმენტი შეიცავს ტვირთის აღწერას, მის ფიზიკურ მახასიათებლებს, საშიშროების კლასს, გაეროს კოდს და სხვა ინფორმაციას. საზღვაო ტრანსპორტში, DGD-ის გათვალისწინებით, ხდება ტვირთის გადაზიდვის საწყისი კოორდინაცია.
გარდა ამისა, საგზაო ბილეთებს ასევე აქვს აღნიშვნა, რომ ტვირთი საშიშია.
ვინ ატარებს სახიფათო ტვირთებს?
საშიში ტვირთის ტრანსპორტირება ხდება გადამზიდავი კომპანიის მიერ, რომელსაც აქვს შესაბამისი ნებართვა ასეთ საქონელთან მუშაობისთვის. საგზაო ტრანსპორტის შემთხვევაში ნებართვა უნდა აიღოს კომპანიამ და მძღოლმა, რომელიც გადაიტანს ტვირთს.
გარდა ამისა, მძღოლს უნდა მიეწოდოს დოკუმენტაცია, რომელიც უბრძანებს მოქმედებებს საგანგებო სიტუაციების შემთხვევაში.
ტრანსპორტის სხვა რეჟიმების შემთხვევაში ნებართვა უნდა იქნას მიღებული შესაბამისი გადამზიდველისგან.
სახიფათო ტვირთის გადაზიდვის სპეციფიკა
. სახიფათო ტვირთის ტრანსპორტირების სპეციფიკა ემყარება ამ გადაზიდვის შესაძლებლობის შესახებ შეთანხმების აუცილებლობას ყველა გადამზიდავთან და ინფრასტრუქტურის მფლობელთან, სადაც მოხდება ტვირთის გადაზიდვა.
ამავდროულად, ხშირად შესაძლებელია ასეთი სიტუაციები, როდესაც გადამზიდავი შეძლებს ტვირთის გადასაზიდად მიღებას, ხოლო საკონსოლიდაციო საწყობს არ აქვს სახიფათო ტვირთის შენახვის ნებართვა. იგივე შეიძლება ეხებოდეს საზღვაო გადაზიდვებს (გადამზიდავი იღებს ტვირთს გადასაზიდად, მაგრამ სატრანზიტო პორტი ვერ იღებს მას).
საჰაერო ტრანსპორტირების დროს ტვირთის მიღება შეიძლება არ მოხდეს თვითმფრინავის საბორტო მოწყობილობების გამო.
სახიფათო ტვირთთან
მუშაობა ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, სახიფათო ტვირთთან მუშაობა უნდა დაიწყოს გარკვეული დროებითი რეზერვით. ბევრად მეტი, ვიდრე ჩვეულებრივი ზოგადი ტვირთის ტრანსპორტირებისთვის. ეს დრო დასჭირდება სატრანსპორტო ჯაჭვის ყველა (!) მონაწილესთან კოორდინაციისთვის.
ჯაჭვის მონაწილეები გულისხმობენ თითოეულ გადამზიდველს, გადაზიდვის პუნქტს (აეროპორტი, საზღვაო პორტი ან რკინიგზის სადგური).
ჩემს პრაქტიკაში ვცდილობ ვისწავლო რაც შეიძლება მეტი ინფორმაცია, ამიტომაც არ ვყოყმანობ ბევრი კითხვის დასმას გადამზიდველის წარმომადგენელს.
რა თქმა უნდა, ასეთი ტრანსპორტირება უნდა დაევალოს სერტიფიცირებულ პროფესიონალებს. ეს უზრუნველყოფს ადეკვატური მუშაობის გარანტიას, ასევე საკანონმდებლო უხერხულობის თავიდან აცილებას. საერთაშორისო სტანდარტების გარდა, არსებობს რეგიონული სამართლებრივი ბაზა, რომელიც უნდა იცოდნენ ადგილობრივ სპეციალისტებს.