Gevaarlijke goederen
In de logistieke praktijk is er een indeling van goederen naar soort. De meest algemene indeling is de indeling in algemene, overmaatse, thermische en gevaarlijke lading. Dit artikel gaat over het laatste type lading: gevaarlijke goederen.
Wat is gevaarlijke lading?
Gevaarlijke lading is een lading die potentieel gevaarlijk is voor het milieu en de mensen die er omheen staan. De geschiedenis kent gevallen waarin een “gevaarlijke stof” die onjuist werd vervoerd, een voertuig of een transporteenheid (container) onbruikbaar maakte, waardoor het milieu werd geschaad.
Dergelijke lading vereist strikte naleving van normen tijdens de organisatie en uitvoering van transport. Anders bestaat er een verhoogd risico dat de lading onbruikbaar wordt en onherstelbare schade toebrengt aan het milieu en de mensen die het transport verzorgen.
Tot op heden hebben specialisten een lijst opgesteld van alle gevaarlijke goederen, die meer dan 3.000 items omvat.
Voor het gemak van classificatie volgens het gevaarniveau, zijn ladingen onderverdeeld in klassen.
Klasse 1 – explosieve materialen.
Klasse 2 – Samengeperste gassen.
Klasse 3 – ontvlambare vloeistoffen.
Klasse 4 – ontvlambare stoffen en materialen.
Klasse 5 – oxiderende stoffen.
Klasse 6 – giftige en besmettelijke stoffen.
Klasse 7 – radioactieve stoffen.
Klasse 8 – bijtende en bijtende stoffen.
Klasse 9 — stoffen die een lagere gevaarsgraad hebben en niet zijn ingedeeld in de voorgaande groepen.
Naast het behoren tot een klasse, wordt een gevaarlijke lading aangeduid met een unieke viercijferige code (de code van de Verenigde Naties – VN), en kan deze ook een subklasse hebben.
Bijvoorbeeld monomethylaniline: klasse 6, subklasse 6.1, UN-code 2294
Een ander voorbeeld is kwik, klasse 8, UN-code 2809.
Alle stadia van de logistieke keten voor het werken met dergelijke lading, te beginnen met het verzoek om berekening, vereisen de verplichte aanwezigheid van de gevarenklasse en de UN-code in de beschrijving van het verzoek.
De moeilijkst te vervoeren ladingen
Op basis van de praktijk van het goederenvervoer behoren ladingen van de 1e (explosieve stoffen) en 7e klasse (radioactieve stoffen) tot de meest problematische.
Verzenddocument
Dit omvat de aangifte gevaarlijke goederen (Dag aangifte gevaarlijke goederen, of kortweg DGD). Dit document bevat een beschrijving van de lading, de fysieke kenmerken, gevarenklasse, UN-code en andere informatie. In het zeevervoer wordt, rekening houdend met de DGD, de initiële coördinatie van het vrachtvervoer gedaan.
Daarnaast staan op de vrachtbrieven ook aanduidingen dat de lading gevaarlijk is.
Wie vervoert gevaarlijke goederen?
Gevaarlijke goederen worden vervoerd door een vervoerder die over de juiste vergunning beschikt om met dergelijke goederen te werken. Bij wegtransport moet de vergunning worden verkregen door het bedrijf en de chauffeur die de lading gaat vervoeren.
Daarnaast moet de chauffeur worden voorzien van documentatie die opdracht geeft tot acties in geval van noodsituaties.
Voor andere vervoerswijzen moet toestemming worden verkregen van de desbetreffende vervoerder.
De bijzonderheden van het vervoer van gevaarlijke goederen
. De bijzonderheden van het vervoer van gevaarlijke goederen komen neer op de noodzaak om overeenstemming te bereiken over de mogelijkheid van dergelijk vervoer met alle vervoerders en eigenaren van de infrastructuur waar de lading zal worden overgeslagen.
Tegelijkertijd zijn dergelijke situaties vaak mogelijk wanneer de vervoerder de lading voor transport kan accepteren en het consolidatiemagazijn geen vergunning heeft om gevaarlijke goederen op te slaan. Hetzelfde kan gelden voor vervoer over zee (de vervoerder accepteert de lading voor transport, maar de doorvoerhaven kan deze niet accepteren).
Tijdens luchtvervoer kan de vracht niet worden geaccepteerd vanwege de apparaten aan boord van het vliegtuig.
Werken met gevaarlijke lading
Op grond van het bovenstaande dient het werken met gevaarlijke lading te beginnen met een zekere tijdelijke reserve. Veel meer dan voor het vervoer van gewoon stukgoed. Deze tijd is nodig voor afstemming met alle (!) deelnemers in de transportketen.
Met ketendeelnemers wordt bedoeld elke vervoerder, overslagpunt (luchthaven, zeehaven of treinstation).
In mijn praktijk probeer ik zoveel mogelijk informatie te leren, dus ik aarzel niet om veel vragen te stellen aan de vertegenwoordiger van de vervoerder.
Natuurlijk moet dergelijk transport worden toevertrouwd aan gecertificeerde professionals. Dit biedt een garantie voor adequaat werk en voorkomt juridische problemen. Naast internationale standaarden is er een regionaal wettelijk kader dat bekend moet zijn bij lokale specialisten.