Als je voor het eerst op vakantie gaat naar Egypte, moet je voorbereid zijn op ongelooflijke ontdekkingen. Egypte is een land van mysteries en onbekende antwoorden. En als het antwoord op de vraag waarom het graf van Toetanchamon als enige niet werd geplunderd, je waarschijnlijk weet, dan zijn er nog veel mysteries die je moet oplossen tijdens excursies naar Egyptische bezienswaardigheden.
Waarom werd bijvoorbeeld de enige vrouwelijke farao tussen de mannen begraven, ook al is dat verboden? Wat moet er in Egypte worden gedaan om volledige vergeving van zonden te ontvangen? Waar komen de afbeeldingen van een helikopter en een boot vandaan in oude tempels? Hoe te struikelen om de beroemdste tempel van Egypte op te graven? Hoe maak je een toeristisch merk van champignons en kip? En wat is uiteindelijk het punt van het verhaal over het Siwa-fort? Klaar voor ontdekkingen? Lees dan verder!
Piramides van Gizeh en de Grote Sfinx. Cairo
Een van de zeven wereldwonderen, de laatst overgebleven piramide van Cheops, is te zien in de buurt van Caïro, als onderdeel van een grote necropolis op het Gizeh-plateau.
De Necropolis van Gizeh is een echt cluster van graven en tempels gewijd aan de drie farao’s van de 4e dynastie van het oude koninkrijk: Cheops (Khufu), Khafre (Khafre) en Menkaur (Mykerin). Ze regeerden over Egypte van 2600 tot 2480 voor Christus. Er zijn ook piramides-satellieten voor de echtgenotes van heersers, tempelgidsen en een 20 meter hoge sfinx met het lichaam van een leeuw en het hoofd van een man, die de ingang van dit koninkrijk van de doden bewaken.
Het grootste mysterie is: hoe is het allemaal gebouwd? De hoogte van de piramides van Cheops en Khafre is bijna 140 meter, Menkaura – 62 meter. De blokken waaruit ze werden gebouwd wogen 2,5 ton. “Net zo?!” – wetenschappers vragen en suggereren dat al deze grootsheid werd gebouwd met behulp van een hellende dijk, die werd ingestort toen de graven “groeiden”. De piramides van Gizeh zijn een must-see attractie tijdens je vakantie in Egypte.
Egyptisch museum. Cairo
De totale plundering van de graven in de 19e eeuw dwong de Egyptische autoriteiten tot de oprichting van een aparte Egyptische Antiquities Service. En toch was het niet mogelijk om het hoofd te bieden aan het “lekken” van nationale waarden – de artefacten gingen naar de zwarte markt en naar het buitenland.
In 1850 wees de Franse egyptoloog Auguste Mariette een prestigieuze baan bij het Louvre af, vloog naar Caïro en nam het heft in eigen handen.
Het kostte Mariette veel kracht en zenuwen, maar in 1863 slaagde hij erin het eerste Egyptisch museum op te richten in de regio Bulak in Caïro. Na de dood van de egyptoloog werd zijn werk voortgezet: artefacten werden verzameld, er was een strijd om de bouw van een volwaardig museum te financieren.
In 1902 werd eindelijk het twee verdiepingen tellende Egyptisch Museum geopend in Caïro, op het Tahrirplein. Tegenwoordig worden meer dan 150.000 exposities gepresenteerd in honderd zalen, die geleidelijk de geschiedenis, cultuur en het leven van de Egyptische staat onthullen. Het meest indrukwekkende punt van de rondleiding door het Egyptisch Museum is de hal van Toetanchamon, waar bijna alle tentoongestelde voorwerpen van puur goud zijn gemaakt.
Karnak- en Luxor-tempels. Luxor
De twee grootste tempelcomplexen van het oude Egypte bevonden zich op een afstand van 365 sfinxen van elkaar – ze waren verbonden door een steeg met sculpturen van deze mythische wezens.
De Karnak-tempel was de eerste die werd gebouwd in de 20e eeuw voor Christus en was een stad met 33 tempels met een omtrek van 1,5 kilometer bij 700 meter. De belangrijkste waren de tempel van Amon-Ra, gebouwd onder Amenhotep III, de tempel van Mut, de vrouw van Amon-Ra, en de tempel van Khonus, hun zoon. Elke nieuwe farao probeerde in te checken bij de Karnak-tempel om de herinnering aan zichzelf te bestendigen met behulp van deze muren.
De tempel van Luxor werd gebouwd onder farao Amenophis in de 14e eeuw voor Christus. Het gebouw bestond uit verschillende binnenplaatsen die waren omheind met gigantische standbeelden van farao’s. Tegenwoordig zijn slechts drie van de zes 20 meter hoge beelden van Ramses II en zijn vrouw Nefertari te zien. En over het algemeen had de Luxor-tempel veel minder geluk dan Karnak: er waren bijna ruïnes van over. Beide tempels zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven vanwege het feit dat ze tot de 19e eeuw bedekt waren met zand.
Vallei der Koningen en de tempel van Hatsjepsoet. Luxor
Hatshepsut, dochter van Thoetmosis I, ging de wereldgeschiedenis in als de eerste en enige vrouwelijke farao. En ook als kunstkenner, monumentenbouwer, reconstructie van verwoeste bezienswaardigheden en dappere commandant.
Hatshepsut kon farao worden door de voogdij over zijn erfgenaam, stiefzoon, te nemen na de dood van haar echtgenoot-farao. Om dichter bij de goden te komen, beval ze in de tempels om de god Amon-Ra af te beelden met het gezicht van zijn vader. Ze gaf haar huid kunstmatig een donkere kleur, droeg mannenkleren en een valse baard – symbolen van moed in Egypte. En ze beval haar eigen tombe te bouwen in de Vallei der Koningen, niet in de Koninginnen, vlak achter haar tempel.
De drie verdiepingen tellende tempel van Hatshepsut werd gebouwd van 1482 tot 1473 voor Christus. Het kwam er licht en luchtig uit door de afwezigheid van muren en pylonen – ze werden vervangen door open terrassen. Het gebouw onderscheidde zich door een groot aantal sculpturen.
Achter de tempel begint de Vallei der Koningen, of de Stad van de Doden – een grandioze necropolis, waar gedurende 500 jaar – van de 16e tot de 11e eeuw – de farao’s, leden van hun families en naaste medewerkers werden begraven. Op dit moment hebben archeologen meer dan 50 graven opgegraven. Bijna allemaal werden ze geplunderd, behalve de tombe van Toetanchamon. Blijkbaar is dit te wijten aan een reeks sterfgevallen van mensen die het graf hebben geopend en vermoedens over de vloek.
Berg Mozes op. Sinaï
De berg waar Mozes volgens de Bijbel stenen tabletten met 10 geboden van God ontving, ligt op slechts 130 kilometer van Sharm el-Sheikh. Je zult vroeg moeten vertrekken: voor degenen die bij zonsopgang een hoogte van ongeveer 2285 meter boven de zeespiegel hebben bereikt, vergeeft de Almachtige alle zonden.
De klim naar de berg duurt ongeveer 2,5 uur. Er zijn twee wegen naar vergeving om uit te kiezen: het “pad van berouw” en het “kamelenpad”. In het eerste geval moet je zonder hek 3.750 stenen trappen doorlopen, in het tweede geval moet je tweederde van de weg op een kameel rijden, nadat je zelfstandig naar de top hebt gelopen, slechts ongeveer 700 treden. De beloning is een verbluffend mooie zonsopgang boven de berg Sinaï. Nou ja, de absolutie van alle zonden natuurlijk.
Klooster van St. Catherine. Sinaï
Een van de oudste orthodoxe kloosters bevindt zich aan de voet van de berg Sinaï. Het werd gebouwd tussen 548 en 565 na Christus in opdracht van keizer Justinianus.
Aanvankelijk was het een klooster van de Transfiguratie, het werd ook wel het klooster van de Brandende Struik genoemd. Na enige tijd werd het hernoemd ter ere van de Heilige Grote Martelaar Catherine.
Catherine verloor haar hoofd omdat ze weigerde haar geloof af te zweren. Volgens de legende werd haar lichaam door engelen naar de berg Sinaï gebracht. Na 300 jaar vonden de monniken de overblijfselen van de martelaar en identificeerden haar door de ring die Jezus haar had gegeven.
Vandaag ontvangen alle pelgrims die naar de dienst zijn gekomen een ring met het opschrift AGIA AIKATERINA. Omwille van wat ze proberen in het klooster te krijgen, welke wonderen ze willen zien:
- de relikwieën van St. Catherine;
- de kapel van de Aankondiging van de Maagd Maria van de 6e eeuw;
- mozaïeken uit de 6e eeuw in de Basiliek van de Transfiguratie;
- diezelfde Burning Bush: hij werd buiten de muren van de tempel getransplanteerd en dit is de enige plant in de Zuid-Sinaï;
- meer dan 2000 vroegchristelijke iconen;
- de tweede belangrijkste bibliotheek met manuscripten na het Vaticaan;
- de bron van Mozes;
- crypte en begraafplaats met de kapel van St. Tryphon.
Het klooster onder de berg Sinaï is nooit afgebrand of verwoest. In 2002 werd het opgenomen in de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Kite Bay Fort Alexandrië
De Citadel van Alexandrië verscheen dankzij de Mamluk Sultan Qaitbey in 1477 en moest dienen als verdediging tegen de Turken. Ze bouwden een fort van de overblijfselen van de beroemde vuurtoren van Alexandrië, enkele eeuwen eerder verwoest door een aardbeving. De grootschalige constructie van witte steen en kalksteen had twee rijen muren met loopbruggen, tunnels, schietgaten, kazernes, wapenkamers en cellen voor gevangenen.
De rol van een buitenpost aan de Middellandse Zee vervulde het fort van Kait Bay volledig en nam het beleg en het 500 jaar oude bezit van de Ottomanen over. Onder Muhammad Ali kreeg ze een tweede leven – de heerser voerde een grootschalige reparatie uit en rustte de citadel uit met moderne kustkanonnen. In de jaren 1880 werd het fort zwaar beschadigd door Britse troepen. Het werd gerestaureerd in opdracht van koning Farouk, die binnen deze muren een persoonlijk landgoed wilde bouwen.
Tegenwoordig herbergt het het Maritiem Museum van Alexandrië.
Montaza-paleis. Alexandrië
Vroeger noemden de Egyptenaren het luxueuze gebouw aan de Middellandse Zeekust in de regio Montaza de residentie van koning Farouk, hoewel Farouk zelf deze muren ontvluchtte tijdens de revolutie van 1952.
De eerste die hier zijn kleine paleis bouwde was Salamluk in 1892 door Khedive Abbas II, de laatste heerser van de Muhammad Ali-dynastie. Hij kwam in de zomer naar de Middellandse Zee om de toon te zetten onder de plaatselijke adel en om het Montaz-gebied te ‘promoten’.
Het grote paleis van Al-Haramlik in Ottomaans-Florentijnse stijl werd in de jaren dertig voltooid door de eerste koning van Egypte en Soedan, Ahmed Fuad, de vader van Farouk. Meer dan 250 kamers, Italiaans marmer, kristallen kroonluchters – de constructie was op een werkelijk koninklijke schaal. De kers op de taart was de toren in de stijl van de Italiaanse Renaissance, een kopie van de toren van het Palazzo Vecchio in Florence.
Tegenwoordig wordt het koninklijk paleis van Alexandrië gerund door de president, dus toeristen zijn hier niet toegestaan. Maar u kunt wel het koninklijk park bezoeken met een oppervlakte van 61 hectare. Naast zeldzame planten zijn er luxe hotels met de beste stranden.
Reserveer Abu Galum en de Blue Hole. Dahab
Hier, tussen Sharm el-Sheikh en Taba, komen de Sinaï-bergen tot aan de uiterste rand van de noordelijke oever van de Rode Zee. Bijna 400 vierkante kilometer wordt bewoond door 167 zeldzame soorten dieren, vogels en planten, waarvan er 44 alleen hier te vinden zijn, in Abu Galum, het nationale park van Egypte.
Een excursie naar Abu Galum geeft je de kans om kennis te maken met het wilde, natuurlijke leven van Egypte, een leven dat je misschien niet had verwacht. Er is uitstekend vogelspotten, een spannende safari. Maar de meeste toeristen komen hier om te duiken en te snorkelen. Lokale koraalriffen zijn bekend tot ver buiten de grenzen van Egypte, en vooral de Blue Hole. Om in deze trechter met een diameter van 55 meter te duiken, zoeken duikers van over de hele wereld naar Abu Galum.
Witte woestijn. Oostelijke Sahara
Ooit, 80-85 miljoen jaar geleden, spatte de zee hier. Het water trok zich terug, waardoor natuurlijke kalksteenafzettingen op de bodem zichtbaar werden: de overblijfselen van plankton, koralen, slakken, ammonieten. De wind en de zon speelden de rol van een beeldhouwer en toverden grillige figuren uit witte rotsen: het hoofd van de Sfinx, kamelen en vogels. Maar de titel van het visitekaartje van de Witte Woestijn ging naar het beeld van een paddenstoel met een hoed en een kip eronder. Hoewel misschien iedereen iets van zichzelf zal zien in de geometrie van sneeuwwitte rotsen van 10-12 meter hoog.
De Witte Woestijn ligt ver van de belangrijkste toeristische steden en beslaat bijna 300 vierkante kilometer tussen de oases van Farafra en Bahariya. Daarom zijn er hier weinig toeristen, hoewel ze erin slaagden enkele van de natuurlijke creaties te vernietigen voordat dit gebied in 2002 de status van Nationaal Park en bescherming kreeg.
De dichtstbijzijnde stad vanwaar u een rondreis door Egypte moet maken, is Caïro. 500 km gereden. Als bonus kun je onderweg echter de Zwarte Woestijn zien. En als het geen indruk op u maakt, zullen de roze-paarse kleuren van zonsondergang of zonsopgang op sneeuwwitte rotsen u zeker overtuigen.
Gekleurde kloof. Nuweiba
De helderste natuurlijke bezienswaardigheid van Egypte ligt op 150 kilometer van Sharm el-Sheikh. Rotsen van 20 tot 80 meter hoog lijken geschilderd te zijn in kleuren van zandwit tot oranjerood. Als de ogen eraan wennen, zijn er grijze, roze en zelfs paarse vlekken in de rots te zien – ergens in zachte tinten en ergens met een metaalachtige glans. Zo verschijnen koper, kobalt, graniet en de overblijfselen van oude koralen.
Aangenomen wordt dat een gigantische kloof van 5 kilometer lang en 1 tot 10 meter breed is ontstaan als gevolg van een aardbeving. Wind, regen en tijd hebben hun werk gedaan door dit kleurrijke natuurlijke labyrint van rotsen te verdiepen en te polijsten. Het is gevaarlijk om hier alleen heen te gaan, het is beter om als onderdeel van een excursie met een gecertificeerde gids te gaan. Dan wachten, naast wandelen langs de veelkleurige rotsachtige meanders, jeepsafari op het zand, kameelrijden en thee in het gezelschap van bedoeïenen op je.
Tempels in Aboe Simbel
De grottempels van Abu Simbel zijn de beroemdste bezienswaardigheid in Egypte na de piramides en de Sfinx, onderdeel van het UNESCO-werelderfgoed.
Abu Simbel is een 100 meter hoge klif in de buurt van Nubia, op 8 uur rijden van Hurghada. Tegen 1244 voor Christus werd de tempel van Ramses II, gewijd aan Amun-Ra, uitgehouwen in de rots. Het duurde 20 jaar om zalen, zuilen en sculpturen uit steen te hakken.
De gevel van de tempel is versierd met vier beelden van 20 meter hoog: de goden Ra-Khorakhte, Ptah, Amon en farao Ramses II. Overeenkomsten zijn te vinden in de gezichten van de personages: ze lijken allemaal op Ramses. Dus de heerser wilde zichzelf gelijkstellen aan de goden.
Drie verbazingwekkende verhalen worden geassocieerd met de tempel:
- De met zand bedekte tempel werd in 1813 per ongeluk gevonden door een Zwitserse reiziger: hij struikelde letterlijk over de top.
- In het midden van de 20e eeuw werd de tempel in 1036 blokken van elk 20 ton gezaagd en als een puzzel in elkaar gezet naar een nieuwe plek getransporteerd. Dit vanwege het overstromingsgevaar tijdens de aanleg van een stuwmeer in Aswan. Specialisten uit 50 landen werkten aan de overdracht, het proces duurde 4 jaar.
- Elk jaar op 22 februari, de verjaardag van de farao, en op 22 oktober, de dag van zijn troonsbestijging, vallen de zonnestralen op het gezicht van het standbeeld van Ramses II op zo’n manier dat het lijkt alsof de farao is glimlachend.
Naast de hoofdtempel is er een tweede, kleine tempel. Het werd gebouwd ter ere van de eerste vrouw van Ramses Nefertari Merenmut en is opgedragen aan de godin Hathor.
Tempel van Dendera
In de oude stad Dendera, 230 km van Hurghada en 55 km van Luxor, op de westelijke oever van de Nijl staat de hoofdtempel van de godin Hathor. Dezelfde heilige koe, die volgens de oude Egyptische mythologie de zon baarde en de Melkweg door de lucht verspreidde.
Hathor werd vereerd als de godin van de lucht, vruchtbaarheid, vrouwelijkheid, schoonheid, moederschap. De belangrijkste pelgrims van de tempel waren vrouwen: ze vroegen de godin om de langverwachte conceptie of de gelukkige geboorte van een reeds verwekt kind.
Het heiligdom werd gebouwd in de 1e eeuw voor Christus, in de Grieks-Romeinse tijd. De bouw duurde 200 jaar. Het gebouw, 79 meter lang, heeft kolommen en hellenistische zalen, ondergrondse crypten bevinden zich beneden en kapellen bevinden zich boven. In de Kapel van Osiris kun je ’s werelds eerste dierenriemkalender zien.
Een onderscheidend kenmerk van de tempel van Hathor in Dendera is de gelijktijdige aanwezigheid van reliëfs met Egyptische goden en beelden van Romeinse keizers van Augustus tot Nero.
Dodentempel van Seti I. Abydos
Abydos is een van de oudste steden in Egypte, bewoond lang voor de komst van de farao’s. Een vertegenwoordiger van de 19e dynastie Seti I gaf opdracht hier een tempel te bouwen ter ere van Osiris.
In feite streefde Seti een sluw politiek doel na: zichzelf gelijkstellen aan de goden door een standbeeld van de farao in de tempel naast hun sculpturen te plaatsen. Dus de Ramesside-dynastie legitimeerde zijn goddelijke oorsprong, hoewel zijn voorouders gewone krijgers uit de Delta waren.
De tempel werd voltooid door de zoon van Seti I, Ramses II. Er ontstond een kolossaal L-vormig bouwwerk met 2 zuilenhallen en 7 kapellen.
Waar Temple Seti I bekend om staat:
- een speciale techniek voor het uitvoeren van reliëfs op de muren;
- de dynastieke lijst van de farao’s van Egypte, de zogenaamde “Abydos-lijst”, volgens welke de chronologie van het bewind van de regio werd hersteld;
- reliëfs van een boot, een luchtschip en een helikopter op een balk in de grote zaal zijn het resultaat van het werk van scheve restaurateurs.
Abydos ligt op 500 km van Caïro, 100 km van Thebe en ongeveer hetzelfde van Luxor. Daarom zal een rondleiding door de Abydos-tempel plaatsvinden zonder massa’s toeristen.
Aswandam. Aswan
Dit grandioze stuk techniek gaf Egypte de controle over de Nijl en stopte droogtes en overstromingen. De Engelse dam, gebouwd in 1902, kon deze taak niet aan. Daarom besloten ze in de jaren zestig een nieuwe poging te wagen.
De nieuwe dam werd gebouwd door Sovjet-specialisten met de betrokkenheid van bijna 30.000 Egyptische arbeiders. De materialen die naar de Aswandam gingen, zouden genoeg zijn voor 17 piramides van Cheops. Daarom wordt het de piramide van de XX eeuw genoemd.
De bouw duurde 4 jaar, waarbij de woningen van bijna 60 duizend lokale bewoners werden verwoest en historische monumenten onder water kwamen te staan. Slechts 11 van de meest waardevolle bezienswaardigheden van Egypte konden dankzij UNESCO worden overgebracht naar een andere plaats, waarvan de belangrijkste de tempels van Abu Simbel waren.
De lengte van de dam is bijna 4 km, hoogte – 111 meter, breedte aan de basis – ongeveer een kilometer, naar de top – 40 meter. Bovenaan is een 4-baans weg met een triomfboog. Op de top is er een observatiedek met uitzicht op de dam en het meer van Nasser. Tijdens een georganiseerde tour kun je een 15 meter lang model van de Aswandam zien.
Markt Khan el-Khalili. Cairo
De grootste en oudste markt van Afrika werd in de vroege Middeleeuwen gebouwd op de plaats van een oude begraafplaats. Emir el Khalili gaf opdracht hier een karavanserai te bouwen. En dan nog een, en nog een. En in de 16e eeuw werden ze gecombineerd tot een marktcomplex, enigszins gereconstrueerd en opnieuw gepland.
Vandaag is het leven in Khan el-Khalili in volle gang. Recht voor je naaien ambachtslieden grootmoeders, muntbakjes, weven tapijten. De prijzen zijn hier toeristisch, zoals het een toeristische topattractie betaamt. Als je door de oude marktstraten loopt, langs winkels, cafés en waterpijpbars, is het belangrijkste om niet te verdwalen, want het grondgebied van de markt is bijna 5000 vierkante kilometer.
groot aquarium. Hurghada
“The Red Sea in Glass” is de naam van het grandioze oceanarium en de minidierentuin in het Magawish-gebied in Hurghada. Hier, op het grondgebied van meer dan 40 duizend vierkante meter in tanks met een volume van 3,5 duizend kubieke meter water, leven 1200 vertegenwoordigers van 100 soorten van de Rode Zee-fauna, de kust en andere wereldzones.
De expositie is verdeeld in 24 thematische zalen. Er is een openluchtregenwoudgebied met flamingo’s, apen en struisvogels, een krokodillenvijver, talloze aquaria met schildpadden, slangen, vissen en – het belangrijkste kenmerk van het Grand Aquarium – een glazen tunnel van 25 meter waarin pijlstaartroggen, haaien en andere boven jullie hoofden zwemmen zeebewoners.
Het aquarium in Hurghada is ook beroemd om het skelet van een oude walvis van 20 meter lang.
Het Grand Aquarium is in 2015 gebouwd, niet alleen voor amusementsdoeleinden, maar ook met een ecologische missie: het exploiteert een educatief centrum dat strijdt om bedreigde diersoorten te redden.
Oude stad. Siwa
De Siwa-oase, 50 kilometer van de Libische grens, wordt beschouwd als een van de mooiste in Egypte en staat bekend om zijn dadel- en olijfboomgaarden. En ook – het bezoek van Alexander de Grote aan de tempel van Amun, waar het Orakel de commandant informeerde over zijn goddelijke oorsprong en hem erkende als de legitieme farao van Egypte.
Het zuidelijke deel van Ras Mohammed is de thuisbasis van enkele van ’s werelds beste duikstranden met onderwaterkoralen die twee miljard jaar oud zijn. Onder water zie je hele rifsteden met een verbazingwekkende verscheidenheid aan onderwaterbewoners. Luister maar eens naar deze namen: Eel Garden, Shark Reef, Anemone City, Iolanta Reef, Shark Observatory.
Wat kun je nog meer zien in Ras Mohammed:
- mangroven;
- zeldzame geologische rotsen;
- een zoutmeer dat wensen vervult (je hoeft alleen maar halsoverkop in zeer zout water te duiken – en de wens zal uitkomen, probeer het!).
Ras Mohammed-reservaat. Sharm-el-Sheikh
Het eerste nationale park in Egypte werd geopend in 1989 en heette het “hoofd van Mohammed” – Ras Mohammed. Het ligt op 25 kilometer van Sharm el-Sheikh en beslaat 480 duizend vierkante kilometer, waarvan twee derde uit water bestaat met de eilanden Sanafir en Tiran. Hier kunt u de zeldzaamste soorten vogels en dieren voor deze regio ontmoeten, maar het kenmerk van het reservaat is de onderwaterwereld.
Het zuidelijke deel van Ras Mohammed is de thuisbasis van enkele van ’s werelds beste duikstranden met onderwaterkoralen die twee miljard jaar oud zijn. Onder water zie je hele rifsteden met een verbazingwekkende verscheidenheid aan onderwaterbewoners. Luister maar eens naar deze namen: Eel Garden, Shark Reef, Anemone City, Iolanta Reef, Shark Observatory.
Wat kun je nog meer zien in Ras Mohammed:
- mangroven;
- zeldzame geologische rotsen;
- een zoutmeer dat wensen vervult (je hoeft alleen maar halsoverkop in zeer zout water te duiken – en de wens zal uitkomen, probeer het!).
Wadi el Rayyan en Wadi el Hitan. Faiyum-oase
De Faiyum-oase wordt al lang de tuinen van Egypte genoemd. Het verscheen ongeveer 4000 jaar geleden door de troepen van farao Amenehmet: dankzij waterbouwkunde vulde water uit de Nijl een kunstmatig meer genaamd Meridov. Vandaag leven 3 miljoen Egyptenaren in een oase op 2 uur van Caïro.
De oase is rijk aan interessante toeristische locaties, maar de twee meest aantrekkelijke zijn de enige waterval in Egypte in het Wadi el Rayyan-reservaat en het paleontologische monument van Wadi el Hitan, bekend als de Vallei van de Walvissen.
Wali el Rayyan is een beschermd gebied onder bescherming van UNESCO. Het reservaat bestaat uit 7 delen met boven- en benedenmeren, bronnen, bergen en een waterval. Dit is een broedplaats voor zeldzame vogelsoorten, zandgazellen, poolvossen en feniksen komen hier voor. Egyptenaren komen hier om een wandeling te maken op een zeilboot of te surfen op het zand van de berg Mudawara.
30 kilometer naar het oosten ligt de Vallei van de Walvissen. In de jaren 1830 werden hier voor het eerst de 15 meter lange overblijfselen van archeocetes, oude walvissen, gevonden. Ongeveer 40 miljoen jaar geleden zwommen deze gigantische mariene bewoners in de wateren van de prehistorische Tethys-oceaan, waarvan de “erfgenamen” de Middellandse Zee, de Kaspische en de Zwarte Zee waren.